FIAT-ის ისტორია
FIAT (Fabrica Italiana Automobili Torino) —უდიდესი იტალიური საავტომობილო კორპორაცია. აწარმოებს მსუბუქ და სპორტულ ავტომობილებს, სატვირთოებს, სხვადასვა საყოფაცხოვრებო და სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკას. კორპორაციას ასევე ეკუთვნის აეროკოსმოსური პროდუქციის საწარმო. შტაბ-ბინა მდებარეობს ტურინში.

ჯოვანი ანელი(Giovanni Agnelli) —იტალიური ავტოგიგანტის დამფუძნებელი.
კომპანია 1899 წელს ინვესტორების ჯგუფმა შექმნა, რომელთა შორის იყო ჯოვანი ანელი. (Giovanni Agnelli) და დაიწყო ავტომობილების აწყობა Renault-ის ლიცენზიით და De Dion-ის ძრავით. 1903 წელს იტალიაში ფოლადის იმპორტზე ტარიფები გაუქმდა, რამაც წარმოების სწრაფი გაფართოება გამოიწვია, გაჩნდა ორიგინალური მსუბუქი ტაქსები, სატვირთო ავტომობილები და ავტობუსები, დაიწყო თვითმფრინავებისა და გემების ძრავების წარმოება. 
ავტომობილმა FIAT-მა, რომელიც განკუთვნილი იყო ელიტარული მყიდველებისათვის, პოპულარობა მოიპოვა არა მარტო იტალიის, არამედ მსოფლიო ბაზარზე. იმავე დროს, ბრენდმა FIAT-მა აღიარებამოიპოვა საავტომობილო რბოლაში, სადაც იმარჯვებდა ისეთ მარკების გვერდით, როგორიცაა Lancia, Storero, Miller და Nazzaro.
FIAT Tipo Zero, გამოშვებული 1912 წელს, გახდა FIAT-ის ავტომობილების სტილის ფუძემდებელი. 
FIAT-მა ძალიან სწრაფად მოაგვარა თავისი პროდუქციის საზღვარგარეთ გამოშვების საკითხები. მაგალითისთვის გამოდგება ქარხანა Poughkeepsie აშშ-ში, რომელიც უკვე 1909 წლიდან ფუნქციონირებდა.
ეს მიდგომა სრულად ასახავდა ჯოვანი ანელის შეხედულებებს, რომელიც უკვე გეგმავდა შეემუშავებინა მეთოდები წარმოების გაკონტროლებისთვის. ამ პროექტის შედეგი იყო Lingotto, იმ პერიოდში ყველაზე დიდი საავტომობილო კომპლექსი ევროპაში, რომელმაც პროდუქციის წარმოება 1922 წელს დაიწყო
1922 წელს პროექტი Lingotto ყველაზე დიდი საავტომობილო კომპლექსი იყო ევროპაში.
პროექტი დაფუძნებული იყო განსაზღვრულ სტრატეგიაზე: შეექმნა ავტომობილი, განკუთვნილი არა ელიტისთვის და ერთეულებისთვის, არამედ ყველასთვის,ანუ მასობრივი. ეს მიზანი მიღწეული იქნა საწარმოოში სრულიად ახალი ინდუსტრიული ორგანიზაციის პრინციპების წყალობით. დამყარებული აწყობის ხაზის კონვეირულ ტიპზე.
1932 წელს მოდელ Balilla-ს დებიუტი შედგა. მალე ამ მოდელის მანქანის 113 ათასი ეგზემოპლარი იქნა წარმოებული;
1936 წელს გამოჩნდა Topolino, იგივე FIAT 500 —ორადგილიანი მანქანა ძრავით სამუშაო ბრუნვით 569 ცმ3, ყველაზე მინიატურული ავტომობილი მსოფლიოში, რომელიც მასობრივ წარმოებაში ჩაეშვა. თავდაპირველად დაპროექტებული იქნა ფორმა და საბარგულის მოცულობა, მხოლოდ ამის შემდეგ ინჟინერმა დანტე ჯაკოზმა (Dante Giacosa) დაიწყო სქემის მოფიქრება თუ როგორ უნდა განლაგებულიყო ნაწილები მანქანის ქვედა ნაწილში.. ეს ცნობილი ავტომობილი 1936-1955 წლებში 519 ათასი ეგზემპლარი გაიყიდა. ამ მანქანის განსხვავებული მოდელები იტალიაში მისდამი ინტერესის გაზრდის და შესაბამისად, წარმოებაც გაფართოების მიზნით შეიქმნა.
FIAT ღრმად შეიჭრა საბჭოთა ცხოვრებაში, ქვეყნისთვის მილიონობით მსუბუქი ავტომობილი აწარმოა, შექმნა ბევრი სამუშაო ადგილი. ფიატის მოდელი ВАЗ იწარმოება დღესაც. დაუკვირდით, 2105 და 2106 და FIAT 124-ე ტექნიკური პარამეტრებით თითქმის ტყუპები არიან. ასევე თამამად შეიძლება საუბარი ამ კონცერნის შესახებ, როგორც საბჭოთა მსუბუქი ავტომობილების წარმოების „შეფზე". დღევანდელი ქუჩები „ჟიგულის" გარეშე წარმოუდგენელია. ამასთანავე, როცა „რუსული ფიატი" საზღვარგარეთ თავისი დაბალი ფასის წყალობით იტალიურ FIAT-ს სერიოზულ კონკურენციას უწევდა. დღესაც, საშუალო კლასი სწორედ ამ ავტომობილის ВАЗ ერთგულია, თუმცა ზოგი ირჩევს „კლასიკას" ანუ წარსულში FIAT-124-ს.
FFIAT 124 - მფლობელი ტიტულისა ევროპული ავტომობილი 1967 წელი, თავისი ცხოვრება განაგრძო რუსეთში ცნობილი „კაპიკის" სახით (ВАЗ 2101).30 წლის წინ 1967-ში FIAT 124 წლის ავტომობილად იქნა აღიარებული, დამეთახმებით, ნამდვილად წარმატებული მოდელია.სპორტულ როდსტეს FIAT Dino-ზე, რომელიც 1969 წელს გამოჩნდა, დღეს ავტომობილების კოლექციონერები ნადირობენ. 1969 წელს FIAT კომპანია "ლანჩას" შემადგენლობაში შევიდა, პარალელურად გაჩნდა ახალი მოდელები, დაწყებული Dino-თი დამთავრებული 128, 130, 127 და 126 სერიებით. FIAT-მა ააგო ავტომობილების მწარმოებელი ქარხნები ჩრდილოეთ იტალიაში, პოლონეთსა და ბრაზილიაში, იტალიური საავტომობილო ნოუ-ჰაუ მთელს მსოფლიოში გაავრცელა
მანვე შეიძინა ისეთი ცნობილი ბრენდები როგორიცაა Autobianchi და Lancia.
1978 წლის მოდელი Ritmo განსაკუთრებული წარმატებით არ ბრწყინავდა, თუმცა FIAT-ის განვითარების ახალ ეტაპზე გადასასვლელად მნიშვნელოვან საფეხურად ითვლებოდა. 
Ritmo-ს წარმოებამ რომელიც 1978 წელს დაიწყო, ავტომატიზაციის რევოლუციური სისტემის «Robogate» წყალობით კომპანია განვიტარების ახალ საფეხურზე აიყვანა. კონცერნის ისტორიაში გარდამტეხ მოვლენად იქცა 1983 წელი, როცა პირველად გამოუშვეს ცნობილი ავტომობილი Uno, რომელმაც წარმოადგინა ფართო გამა სიახლეებისა: ელექტრონიკაში, ალტერნატიული მატერიალების გამოყენებაში, ძრავების მოწყობაში და ა.შ
ესეც FIAT Uno —ეს არა მარტო მნიშვნელოვანი მოდელია, არამედ კომპანიის რევოლუციური მოდელიცაა, ავტომობილი პრაქტიკულად ნულიდან, ბევრი იმ დროისთვის თანამედროვე ტექნოლოგიის გამოყენებით შეიქმნა.
1980 წელს ჟენევაში წარმოდგენილ იქნა კომპაქტური ავტომობილი FIAT Panda. კომპანიამ მყიდველებს ავტომობილის 60 ვარიანტი შესთავაზა. გამოშვებულ ავტომობილების საერთო რაოდენობამ 5 მილიონს მიაღწია. თავისი საკმაოდ უხეში შესახედაობის მიუხედავად, Panda წარმოებულ იქნა ItalDesign-ის სალონში მაესტრო D.Jujaro-ს ხელმძღვანელობით. დღეს დასავლეთ ევროპაში ეს მოდელი ერთ-ერთი ყველაზე იაფი მოდელია.
თავისი უბრალო შესახედაობის მიუხედავად, სრულამძრავიანმა FIAT Panda -მ დიდი პოპულარობა მოიპოვა, განსაკუთრეით იტალიის პროვინციებში. ღირდა არც ისე ძვირი, მისი გარემონტება კი სახლის პირობებშიც იყო შესაძლებელი.
1983 წელს ჟენევაში FIAT Uno-ს დებიუტი შედგა. სამოდელო რიგი «ნომერ ერთი» — Uno — წლების განმავლობაში იგი აპენინის ნახევარკუნძულზე ყველაზე პოპულარული ავტომობილი იყო. FIAT Uno იტალიაში კონვეირიდან 1995 წლის მაისში მოხსნე და მისი წარმოება პოლონეთის ქარხანას FlAT-Polsca -ს გადაეცა, თურქეთის ქვეგანყოფილებას TOFAS-FIAT და ასევე ეგვიპტურ ფილიალ El Nasr-ს, სადაც ეს მოდელი დღემდე იწარმოება, იტალიაში იგი FIAT Punto-მ შეცვალა. 
1986 წელს ჯუფი ფიატი იძენს Alfa Romeo-ს და მის ქვეგანყოფილებებს და ამით განიმტკიცებს საკუთარ პოზიციებს მსოფლიო ბაზარზე. ამგვარმა პოლიტიკამ კომპანიას საშუალება მისცა ბაზარზე ახალი მოდელი Alfa 164 წარედგინა, რომელმაც ამ მარკის მოდელებს შორის დიდი აღტაცემა გამოიწვია. Alfa 164-ს მალევე მოყვა მეორე მოდელი Alfa 156, რომელიც 1997 წელს წლის ავტომობილი გახდა
ხუთკარიანი ჰეჩბეკი Tipo წარმოდგენილ იქნა 1988 წლის იანვარში , ოთხკარიანი აეროდინამიკური სამმოცულობიანი ექვსფანჯრიანი სედანი Tempra 1990 წლის თებერვალში, ხუთკარიანი უნივერსალი Tempra Station Wagon (მას ასევე ეძახიან FIAT Tempra) და ფურგონი Marengo 1990 წლის მაისში. ეს ყველა მოდელი შესრულებულია ერთი და იგივე პლატფორმაზე, ტუმცა დიზაინი ცოტა განსხვავებულია. იგივე ტექნოლოგიურ პლატფორმაზე კონცერნმა FIAT გამოუშვა ზომებით იგივე მაგრამ უფრო ძვირიანი და პრესტიჟული მოდელები С და D სეგმენტების Lancia Delta - Alfa Romeo 33 და Lancia Dedra -- Alfa 155.
მეორადი ავტომობილების მაზარზე უნივერსალი FIAT Tempra Wagon დღესაც საკმაოდ ბევრია.
გარედან Tipo მასშტაბებში გაზრდილ წინა ბესტსელერს FIAT Uno-ს წააგავს, თუმცა პრესტიჟული ჯილდო 1989 წლის ავტომობილი მაინც მან მიიღო. ამის მიუხედავად ბაზარზე Tipo-მ დიდი აღიარება მაინც ვერ მოიპოვა. 1995 წლის ოქტომბერში Tipo და Tempra მოდელები იტალიაში Bravo/Brava და Магеа მოდელებმა შეცვალეს. 
Punto/Sporting — წინაამძრავიანი ავტომობილი ძალიან მციე კლასიდან (3 ან 5 კარიანი ჰეჩბეკი). თვის კლასში ყველაზე პოპულარული (17 საბაზო მოდელს შჴრის, მათ შორის კაბრიოლეტებს შორისაც). დებიუტი შედგა 1993 წლის შემოდგომაზე. GT — შედარებით მძლავრი მოდიფიკაციაა. ამ მოდელის ახალი თაობა 1999 წლის ივლისში გამოჩნდა.
FIAT Punto შესანიშნავად იყიდებოდა არა მარტო სამშობლოში, არამედ სხვა ქვეყნებშიც. ეს არის ერთადერთი ყველაზე გაყიდვადი მანქანა ევროპაში «B» კლასის ავტომობილებს შორის.
1998 წლის მარტ-აპრილში ტურინში FIAT Seicento იქნა წარმოდგენილი. ავტომობილი განსაკუთრებული პატარა კლასიდან. როგორც Panda ეს ავტომობილიც მიეკუთვნებოდა ევროპული ზომებით კლას A-ს. იწარმოება პოლონეთსი და რეალიზაცია ხდება ევროპაში. იწარმოება საბაზისო ვერსიები: Young, S, SX, Citymatic, Suite, Sporting, ასევე ელექტრონული ავტომობილი Seicento Elettra.
სპორტული კუპე FIAT Coupe FIAT Bravo ბაზარზე ამ ტიპის ავტომობილებს შორის ერთ-ერთი ყველაზე იაფი მოდელებია.. Coupe Turbo - შედარებით მძლავრი მოდიფიკაციაა ძლიერი დინამიური მაჩვენებლებით და მაქსიმალური სიჩქარით 250 კმ/სთ, კონკურენტი იყო კომპრესული Merсedes-Benz CLK და Porsche Boxster-ის. მოდელი პირველად წარდგენილი იქნა 1993 წლის ნოემბერში . 2000 წლის ნოემბერში კი ტურინის ავტოსალონში ნაჩვენები იქნა ახალი კოლექცია Coupe 2.0 20V Turbo Plus 220-ძალიან ძრავით და 6 საფეხურიანი გადაცემათა კოლოფით
მინივენი FIAT Ulysse უფრო პოპულარულია სამშობლოში, იტალიაში, ვიდრე ევროპის სხვა ქვეყნებში, სადაც იყიდება მისი ორეულები — Peugeot 807 და Citroen C8. პირველად FIAT Barchetta ფართო საზოგადოებისთვის ჟენევაში 1995 წლის გაზაფხულზე გამოჩნდა და აღიარებულ იქნა სალონის ყველაზე ლამაზ კაბრიოლეტად. ეს წინაამძრავიანი სპორტული კაბრიოლეტი — სპაიდერი ღია ან დაკეცვადი მყარი სახურავით, გაკეთებულ იქნა FIAT Punto-ს ბაზაზე, იყო ერთობლივი ნამუშევარი FIAT-ის და დიზაინერული კომპანია Pininfarina-სი.. 2000 წლის ზაფხულში ტურინში ტურინის ავტოსალონში ნაჩვენები იყო ”ლუქს” კომპლექტაცია Barchetta Riviera.
1995 წელს ჟენევის ავტოსალონში ორკარიანი სპორტული როდსტერი FIAT Barchetta დასახელებულ იქნა ყველაზე ლამაზ ავტომობილად დასაკეც სახურავიიან ავტომობილებს შორის. 
2000 წლის ოქტომბერში კომპანიამ აჩვენა საბარგო-სამგზავრო მოდელი Doblo , პარიზის ავტოსალონზე. ეს მანქანა შემოთავაზებულ იყო როგორც სამგზავრო, ისე საბარგო შესრულებით (Doblo Cargo).
FIAT Stilo-ს კიდევ ექვსი-შვიდი წლის განმავლობაში აწარმოებენ, საერთო ბრუნვამ 2,5 მილიონი მანქანა უნდა შეადგინოს.
საკმაორ მიმზიდველმა და ხელმისაწვდომმა FIAT Stilo -მ მაინც ვერ შეძლო ხელმძღვანელობის იმედები გაემართლებინა.
კონცერნი სისტემატურად ყიდულობს გაკოტრებულ ფირმებს და დღეს FIAT -ის სახელს ქვეშ მოექცნენ Ferrari, Lancia და Alfa Romeo. ასევე ეკუთვნის რამოდენიმე ტრაქტორის ქარხანა
საკმაორ მიმზიდველმა და ხელმისაწვდომმა FIAT Stilo -მ მაინც ვერ შეძლო ხელმძღვანელობის იმედები გაემართლებინა.  

ისტორია

ქუდიდან ავტომობილამდე 

კომპანიის დამაარსებელი ადამ ოპელი დაიბადა 1837 წლის 9მაისს გერმანიის სამხრეთში მდებარე პატარა დაბა ობელში, ფერმერის ოჯახში. მამას არ სურდა, მისი შვილიც მთელი ცხოვრება მიწას ყოფილიყო შეჭიდებული და როცა დრო მოვიდა, ადამი საფრანგეთში სასწავლებლად გაგზავნა, სადაც იგი ტექნიკის უკანასკნელ საოცრებას- საკერავ მანქანას გაეცნო.
1862 წელს შინ დაბრუნებულმა ოპელმა თან საკერავი მანქანა ჩაიტანა და ქუდების მწარმოებელი კომპანია Opel-ი დააარსა, რომელიც ამ სფეროში გერმანიის უმსხვილესი ფირმა გახდა. მოგვიანებით მან საკერავი მანქანების გამოშვებაც დაიწყო. 1884 წელს კი ადამის, რომელსაც უკვე მხარში ხუთი ვაჟი ედგა, კომპანია ველოსიპედების წარმოებას შეუდგა.
აღსანიშნავია, რომ Opel-ი პირველი კომპანია იყო კონტინენტურ ევროპაში, რომელმაც თავისი ველოსიპედები განთქმული ინგლისური Dunlop-ის საბურავებით აღჭურვა. როცა 1895 წელს ადამ ოპელი გარდაიცვალა, მისი კომპანია გერმანიაში ველოსიპედების უმსხვილესი მწარმოებელი იყო.
Opel-ის ველოსიპედებს დიდი პოპულარიზაცია გაუწიეს ადამის შვილებმა, რომლებიც ველორბოლაში ევვროპის ჩემპიონები გახდნენ. მამის გარდაცვალების შემდეგ კომპანიას სათავეში ორი მათგანი, კარლი და ვილჰელმი ჩაუდგა, რომელთაც მიზნად ავტომობილის გამოშვება ჰქონდათ დასახული.
1898 წელს მათ ლუტცმანის ქარხანა შეიძინეს, სადაც ერთი წლის შემდეგ თავიანთი პირველი ავტომობილი დაამზადეს. ასე დაიწყო მეცხრამეტე საუკუნის მიწურულს Opel-ის საავტომობილო ეპოპეა.

ამერიკელთა ინვესტიცია
ლუტცმანის ლიცენზიით აწყობილი მოდელი არცთუ ისე წარმატებული აღმოჩნდა. ამიტომ, 1900 წელს ძმებმა ოპელებმა კონტრაქტი გააფორმეს ფრანგულ საავტომობილო ქარხანა Darrak-თან. ასე გამოჩნდა გერმანულ საავტომობილო ბაზარზე Opel Darrak-ი, რომელმაც კომპანიას დიდი მოგება მოუტანა. ფირმის პრესტიჟი ძალზე აამაღლა 1907 წელს კაიზერ ვილჰელმის თასზე გამართულ რბოლებში გამარჯვებამ.
პირველი მსოფლიო ომისას კომპანია გვარიანად დაზარალდა. კრიზისიდან გამოსვლის მიზნით ვილჰელმ ოპელი ამერიკაში გაემგზავრა, რომ ავტომობილების მასობრივი წარმოების ოკეანის-გაღმური მეთოდები შეესწავლა. 1923-1924 წლებში.
კომპანიაში არაერთი ცვლილება განხორციელდა. მათგან მთავარი გერმანიაში პირველი ამწყობი კონვეიერის შექმნა იყო. ამასთან, წარმოებიდან მოხსნა ძველი მოდელები და დაინერგა ახლების წარმოება. მათ შორის გამორჩეული გახლდათ სპორტული Opel Rak 1, რომელიც რეაქტიული ძრავით იყო აღჭურვილი და იმ დროისათვის უპრეცედენტო სისწრაფეს – საათში 238 კმ-ს ანვითარებდა.
შედეგად, Opel-ი გერმანული ავტოწარმოების ლიდერად იქცა. ამან ამერიკული კონცერნ General Motors-ის ყურადღება მიიქცია, რომელიც აგრესიული საექსპორტო და ექსპანსიური პოლიტიკის წყალობით ევროპულ ბაზარს იპყრობდა. საბოლოოდ 1928 წელს გაფორმდა ხელშეკრულება და Opel-ი ამერიკული გიგანტის ფილიალი გახდა.
ამერიკელებმა სერიოზული ცვლილებები განახორციელეს. ახალი მოდელები უპფრო დიდი და ტევადი გახდა. 1935 წელს Opel-ი პირველი გერმანული ავტოწარმოებელი გახდა, რომელიც წელიწადში 100 ათას ავტომობილს უშვებდა. 1936 წელს კონვეიერიდან ჩამოვიდა Opel Kadett-ი, რომელიც ყველაზე გაყიდვად მოდელად იქცა. მას მოჰყვა 30-იანი წლების ბოლოს გამოშვებული Super-ი, Kapitan-ი, Admiral-ი.
1939 წელს გერმანიის ნაცისტურმა მთავრობამ კომპანიის ნაციონალიზაცია განახორციელა და მისი ქარხნების არმიული საჭიროებისათვის გამოყენება დაიწყო. მეორე მსოფლიო ომის დასრულებისას Opel-ის ქარხნების უმრავლესობა ნანგრევებად იყო ქცეული. ამასთან, საბჭოთა კავშირის მიერ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მდებარე ქარხნებიდან დანადგარები მთლიანად გატანილ იქნა.
მოკავშირეთა ტერიტორიებზე კი ამერიკელები, რომლებმაც კუთვნილი ფილიალი დაიბრუნეს, წარმოების აღდგენას შეუდგნენ, სადაც ძირითადად სატვირთო ავტომობილებს და ტრაქტორებს უშვებდნენ. თუმცა, 40-იანი წლების ბოლოს აღდგენილ იქნა რამდენიმე მოდელის წარმოება.

მსოფლიო ბრენდი
50-იან წლებში კომპანია თანდათანობით წელში გიმართა. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო მოდელი Olympia Rekord-ის შექმნა, რომელმაც საყოველთაო აღიარება მოიპოვა და სხვადასხვა მოდიფიკაციით იქნა გამოშვებული. აღმასვლა შემდგომ ათწლეულშიც გაგრძელდა, რომლის დასაწყისში კომპანიამ თავისი პირველი კუპე გამოუშვა. იგი ამერიკული ძრავით იქნა აღჭურვილი.
70-იან წლებში კომპანიის პოლიტიკა ნათლად გამოიკვეთა. ძველი მოდელები კონვეიერზე 3-5 წელი რჩებოდა, რის შემდეგაც მათი განახლება ან ახლით თანაცვლება ხდებოდა. ამასთან, სულ უფრო საგრძნობი ხდებოდა ამერიკული გავლენა. ამის ერთერთი ნათელი მაგალითი გახლდათ უზარმაზარი ლიმუზინი Opel Diplomat-ი, ხოლო სპორტული O Opel GT მოდის ფუძემდებლად იქცა. აღსანიშნავია, რომ სწორედ ამ მოდელით დაიწყო ამერიკული ბაზრის დაპყრობა.
80-იანი წლების დასაწყისში Opel-ი განთქმული იყო არა მარტო ევროპაში, არამედ ოკეანის გაღმაც. ამავე პერიოდში General Motors-მა მიიღო გადაწყვეტილება Opel-ის მოდელების ყველა თავის ფილიალში, რომლებიც მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში მდებარეობდა, გამოშვების შესახებ. ამგვარად, Opel-ი საერთაშორისო ბრენდად იქცა. მის პოპულარიზაციას ხელი შეუწყო ისეთი მოდელების გამოშვებამ, როგორებიცაა Ascona და Corsa.
1986 წელს კომპანიამ შექმნა ახალი მოდელი Opel Omega, ორი წლის შემდეგ კი - Vectra. ისინი უმალ ძალზე პოპულარული და გაყიდვადი გახდა. 1990-იანი წლების დასაწყისში კონვეიერიდან ჩამოვიდა შედევრად აღიარებული ჩალიბრა, ერთი წლის შემდეგ კი – ძალზე პოპულარული Astra. ამავე, 1991 წელს კომპანიამ გამოუშვა თავისი პირველი ჯიპი Frontera, სამი წლის შემდეგ კი – ძალზე პოპილარული Tigra.
სამოდელო რიგის ეგზომ მნიშვნელოვანმა განახლებამ კომპანიას უდიდესი წარმატება და შემოსავალი მოუტანა. 90-იან წლებში Opel-მა სამოდელო რიგი განაახლა და 1996 წელს გამოუშვა მინივენი Sintra. გასული საუკუნის ბოლოს კომპანია გაყიდვების მოცულობით დასავლეთევროპელ ავტომშენებელთა შორის მეოთხე იყო. ახალ ათასწლეულში Opel-მა მიღწეული შეინარჩუნა, სამოდელო რიგი კვლავ განაახლა და მსოფლიო არაერთი ტექნიკური მიგნებით გააოგნა.
2009 წელს Opel-ი რჩება მსოფლიოს ავტომოყვარულთა და ავტო ექსპერტთა ყურადღების ცენტრში. 2009 წლის საუკეთესო ავტომობილი (Car Of The Year 2009) _ ინოვაციური Insignia, ხომ სწორედ ჭექა-ქუხილის ემბლემის მატარებელია.
სწორედ ამის ხარჯზე ინარჩუნებს General Motors-ი, მსოფლიოს ერთ-ერთი უმსხვილესი ავტომწარმოებლის სტატუსს.

ისტორია

1895 წელს, ზუსტად შობისდღეებში, დაარსდა მცირე დაწესებულება Slavia -ველოსიპედების შექმნისა და გარემონტებისათვის. მისი მფლობელები გახლდნენ 30 წლის ვაკლავ ლაურინი (Václav Laurin) და 27 წლის ვაკლავ კლემენტი (Václav Klement). ისინი ასევე გააგრძელებდნენ საქმიანობას, რომ არა ერთი გენიალური იდეა - შეექმნათ 1-ცილინდრიანი ძრავი და ჩაემონტაჟებინათ ველოსიპედში. 

Laurin&Klement -მარკის დამფუძნებლები ვაკლავ კლემენტი და ვაკლავ ლაურინი. საბოლოოდ კომპანიის სახელი შეიცვალა და გახდა - Skoda. 
ეს გახდათ მცირე, მაგრამ ძალზედ მნიშნველოვანი წინ გადადგმული ნაბიჯი - პროგრესული ნაბიჯი. 1898 წლის ბოლოს ამოვიდა Laurin&Klement - მარკის მოტოციკლი - რომელიც გახლდათ პირველი მოტოციკლი საკმარისად საიმედო ყოველდღიური ექსპლუატაციისათვის. Allgemeine Automobil Zaitung-გაზეთში აღნიშნავდნენ, რომ: „სამართლიანად შეიძლება გამოიყოს ჩეხეთის სამეფოში კომპანია - Laurin&Klement. მათ შექმნეს 2-საბურავიანი, ძრავის მქონე გადასაადგილებელი საშუალება, ფრანგებისაგან განსხვავებით. იმ დროს როდესაც ძმები ვერნერები ველოსიპედის კონსტრუქციის ცვლილების გარეშე მასზე ძალურ აგრეგატს აყენებდნენ, კლემენტები რადიკალურად განსხვავებული გზით წავიდა. მათ თავიანთი ძრავის გარშემო ააწყვეს ველოსიპედი. იდეა პრინციპში ერთი იყო, მაგრამ განხორციელების ხერხები - სხვადასხვა. ფრანგები ველოსიპედის პრინციპზე აკეთებდნენ აქცენტს, ჩეხები კი - ავტომობილზე. ჩეხები მართლები აღმოჩნდნენ." 
გავიდა მხოლოდ სამი წელი და კონვეირიდან ჩამოვიდა პრინციპულად განსხვავებული 3-საბურავიანი მოტოციკლი, რომელსაც 40 კმ/სთ სიჩქარის განვითარება შეეძლო.
1905 წელს შეიქმნა ლაურენის და კლემენტის პირველი ავტომობილი. მისი სახელი გახლდათ - L&K Voiturette.  
და ეს მხოლოდ დასაწყისი იყო, რადგანაც 1905 წელს ლაურინმა და კლემენტმა უსარმაზარი ნახტომი გააკეკეტეს და გამოუშვეს თავიანთი პირველი ავტომობილი - L&K Voiturette. ეს გახლდათ 2 და 4-ადგილიანი მსუბუქი ავტომობილები V-ტიპის 2-ცილინდრიანი ძრავით და წყლის გამაგრტილებლით. იმავე წელს ავტომობილები გამოიყვანეს სომერინგის (ავსტრალია) კლასიკურ რბოლაში, სადაც გამარჯვება მოიპოვეს საგზაო ავტომობილების კლასში. 1906 წელს მანქანებზე დაყენდა 4-ცილინდრიანი ძრავები. კიდევ ერთი წლის შემდეგ შეიქმნა ახალი ავტომობილი - Laurin&Klement - 8-ცილინდრიანი აგრეგატით.  
როგორი პარადოკსულიც არ უდნა იყოს, წარმატებამ ტან ნერვიულობაც მოიტანა. ავტომობილების საწარმოებლად საჭირო იყო მიწის ნაკვეთები, შენობები, მოწყობილობები - ერთი სიტყვით, ინვესტიციები. 
1907 წლის 1 იანვრიდან პარტნიოებმა დაიწყეს Laurin&Klement-ფირიმს ტრანსფორმაცია აქციონერულ სტილზე.  
1907 წლის 19 ივლისს ფირმა უკვე ოფიციალურად დარეგისტრირდა როგორც „Laurin&Klement, აქციონერული კომპანია, მლადა ბოლ;ესლავის ქარხნის ავტომობილები".  
L&K -ს სავაჭრო წარმომადგენლები სიხარულით „ხელებს იფშვნეტდნენ" ახალი 4-ცილინდრიანი F -მოდელის წარმატების შემყურენი. ამ ავტომობილის აგრეგატის მოცულობა გახლდათ - 2438 კუბ. სმ, ხოლო სიმძლავრე - 21 ცხ.ძ. 
მათი მოლოდინი არ ამოჩნდა მცდარი - 1907 წლის მაისიდან 1909 წლის ოქტომბრამდე 371 ეგზემპლიარი გაიიყიდა. 
ავტომობილი გამოდიოდა მრავალ ვერსიაში სამგზავრო კორპუსით ან სპეციალური დანიშნულების კორპუსით. მაგალითად, მსუბუქი ავტობუსი, რომეიც კომპანიის მაშინდელ პრაისებში შედიოდა სახელით „ომნიბუსი".  
ორი 4-ცილინდრიანი F-ტიპის ბლოკის გაერთიანების შემდეგ შეიქმნა ავტომობილი Laurin&Klement FF — პირველი 8-ცილინდრიანი ავტომობილი ცენტრალურ ევროპაში.  
1907 წელს ქარხანა მონაწილეობდა ლაიპციგის, პარიზის, ბერლინის და სანკ-პეტერბურგის გამოფენებში. მან გახსნა წარმომადგენლობა: გერმანიაში, იტალიაში, დიდ ბრიტანეთში და რუსეტში. ქვეყნის შეიგნით, ანუ იმპერიის საზღვრებში, წარმატებით საქმიანობდა განყოფილებები პრაღაში და ვენაში. ასევე, გაიხსნა განყოფილება ბუდაპეშტშიც. 
სპორტულ შეჯიბრებებში მიღწეული წარმატებები საწარმოს პროდუქციის საუკეტესო ხარისხზე მიგვანიშნებდა (მათ შორის იყო - ქვეყნის ლამის ყველაზე პრესტიჯულ რბოლაში გამარჯვება - საუბარია სემმერინგზე).  
1908 წელს L&К -ქარხანამ გამოუშვა უკანასკნელი 2-ცილინდრიანი მოდელი. მას შემდეგ გამოსულ ყოველ ავტომობილს 4-ცილინდრიანი ძრავები ეყენა. 
იმავე წელს L&К-კომპანიამ დაამტკიცა, რომ შეუძლია კონკრეტული კონსტრუქციული შეკვეთის მიხედვითაც შექმნას ავტომობილი. მან გაიმარჯვა ტენდერში. ეს ტენდერი გამოაცხადა ჩერნოგორიის ადმინსტრაციამ სამგზავრო დანიშნულებით და ასევე, მანქანები მკვეთრი მოსახვევებისათვის, რომლითც ერთდებოდა კოტორი ქვეყნის შუა ნაწილთან ( L&К-ქარხანამ ეს შეჯიბრი მოიგო მოდიფიცირებული ავტომობილის შექმნით, რომლის შასებიც იყო დამოკლებული და მძღოლის სავარძელი მდებარეობდა ზედ ძრავზე).  
 ასაწყობი ხაზის მიხედვით მუშაობის სისტემა იმდენად სენსაციური აღმოჩნდა, რომ სიახლე ყველა გაზეთსა თუ ჟურნალში გაშუქდა. 1930 წელს ამ სისტემის წყალობით, კომაპნიას 25 ავტომობილის დამზადება შეეძლო დღის განმავლობაში. მცირე მოდიფიკაციების შემდეგ კი მისი საწარმოო მოცულობა 95 მანქანას შეადგენდა დღეში. 
ახალი მოდელები: 4R და 6R - პირველები გახლდნენ, რომელთაც წილად ხვდათ პატივი შკოდას ემბლემა ეტარებინათ. მათი შექმნით კომპანიამ კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგა წარმატებისაკენ მიმავალ გზაზე. ამ მოდელების მცირე მიღწევა იყო დეტალების სტანდარტიზაცია და უნიფიკაცია - გადაცემათა კოლოფის, ღერძების, საწის ნაწილების, ასევე მრავაი სხვისი.
6R და 4R მოდელები — კომპანიის პირველი ავტომობილები არიან, რომლებიც უშუალოდ Skoda-მარკით გამოდიოდა.  
1930 წელს შკოდამ II ადგილი მოიპოვა გამოშვებული პროდუქციის და III - მსუბუქი ავტომობილების რაოდენობის მიხედვით ჩეხოსლოვაკიაში. მიუხედავად იმისა, რომ კომპანია რაოდენობაზე პრიორიტეტულად ხარისხს მიიჩნევდა, გადაწყდა რომ ეს სიტუაცია გამოესწორებინათ. 193 წლის 1 იანვრიდან მოყოლებული მლადა ბოლესლავის ქარხანა გახდა "საავტომობილო წარმოების სააქციო კომპანია” (АSAP), რომლის სათაო ოფისიც პრაღაში მდებარეობდა. კომპანია მოიცავდა: მსუბუქ ავტომობილზე მომუშავე ქარხანას მლადა ბოლესლავში, საავტომობილო განყოფილებას პლზენში, სარემონტო დაწესებულებას პრაღაში - "ელკა”, ასევე, ყველა ფილიალს, სარემონტო და კომერციულ დაწესებულებებს. აქციების მთელი პაკეტი კი პლზენში არსებული კომპანიის ხელთ იყო, რომელსაც კვლავ "შკოდას ქარხანა” დაერქვა. მის სათავეში მოვიდა ინჟინრეი - იან ნოვაკი.  
Skoda Popular-ი მონტე-კარლოს გამარჯვებული გახდა, მიუხედავად იმისა, რომ მისგან ამ შედეგს არავინ მოელოდა.
Skoda Favorit-ი გახლდათ მოდელი, რომელმაც შეცვალა Popular-ი. იგი ძალზედ პოპულარული მოდელი გახდა მცირე ფასის წყალობით.  
4 წლის შემდეგ საავტომობილო ბაზარი Skoda-Popular-მა შეძრა ახაილ ტრანსმისიით, რომელმაც 1936 წელს II ადგილი მოიპოვა მონტე-კარლოში. მის შემცვლელად მოგვევლინა - Skoda Favorit, შემდეგ Skoda 1101 (Skoda Spartak), რომელიც 5 წლიანი განვითარების შემდეგ ყველასათვის ნაცნობ Octavia -ში გარდაიქმნა.  
შემდეგ შეიქმნა Felicia. 1964 წლიდან მოყოლებული 1988 წ-მდე, გამოდიოდა მოდელები, რომლებშიც ძრავი კორპუსის უკანა ნაწილში ყენდებოდა. მხოლოდ "ფავორიტსა” და "ფორმანში” დაიბრუნა აგრეგატმა თავისი ტრადიციული ადგილი.
Skoda Favorit-ი მიეკუთვნებოდა გოლფ-კლასის ავტომობილებს, მაგრამ თანამოძმეებთან შედარებით უფრო იაფი ღირდა. უნივერსალს შემდეგი სახელი ჰქონდა - Forman. 
1991 წელს შკოდას ისტორიაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტი მოხდა. იგი უმსხვილესი გერმანული კონცერნის ნაწილი გახდა. საუბარია "ფოლქსვაგენ გრუფზე”. ამ მოვლენის შედეგად სულ მალე ახალი "ფელიციები” შეიქმნა, შემდეგ "ოქტავიები” და "ფაბიები”.  
ახალი Skoda Felicia-ა Volkswagen -კონცერნის ხელმძღვანელობის ქვეშ შეიქმნა.
Skoda Auto-ს უკანასკნელი მიღწევა გახლდათ Skoda Superb-ს გაცოცხლება. ეს უკანასკნელი სამოდელო რიგს ჩაუდგა სათავეში. Skoda-მ მას მიანიჭა სახელი მოდელისა, რომელიც 1934-დან 1949 წ-მდე გამოდიოდა. 
Skoda Suberb-ს I თაობა 1934 წელს გამოვიდა. იგი ჩეხური კომპანიის სამოდელო რიგირს ფლაგმანი გახლდათ. 
სახელი Superb - უზარმაზარი ტრადიციის მქონეა და ერთი და იგივე მნიშვნელობა აქვს ინგლისურ, გერმანულ და ფრანგულ ენებზე - მეფური, ეფექტური, მდიდრული, კეთილშობილური. ახალი Superb-ი სრულად ამართლებს ამ სიტყვებს. 
დღესდღეისობით Skoda Auto-საწარმოში 18 ათასამდე ადამიანი მუშაობს. Skoda-ს ავტომობილების 80% ექსპორტისთვისაა გამიზნული და მსოფლიოს 64 ქვეყანაში გადის. ეს წილი კი ჩეხეთის საექსპორტო საშუალებების 9.6%-ს შეადგენს.

ისტორია

ეტორე ბუგატი დაიბადა მილანში, 1881 წლის 15 სექტემბერს. მისი მამა კარლო ბუგატი იყო ცნობილი მოქანდაკე, რომლის ნამუშევრები არაბული ზეგავლენით გამოირჩეოდა და დიდი პოპულარობით სარგებლობდა იტალიაში და მის ფარგლებს გარეთ.მილანის ხელოვნების აკადემიის დამთავრების შემდეგ ახალგაზრდა ბუგატიმ მუშაობა დაიწყო კომოპანიაში Prinetti and stucci, რომელიც ველოსიპედებს აწარმოებდა. ის მაშინათვე დაინტერესდა ტრანსპორტის წარმოების ტექნოლოგიით, რომელიც ახალი გამოგონილი იყო და ჩვიდმეტი წლის ასაკში პირველმა დაუმატა ჩვეულებრივ სამთვლიან ველოსიპედს ძრავი, საუკუნის ბოლოს კი აქტიურად იღებდა მონაწილეობას რბოლებში თავისი შექმნილი ავომობილებით.

1901 წელს ბუგატიმ მილანში ჩატარებულ გამოფენაზე პირველად წარადგინა თავისი შექმნილი ავტომობილი. მანქანის წარმოების ტექნოლოგია მან ძმები გულინელების დახმარებით შეიმუშავა და მიიღო საფრანგეთის საავტომობილო კლუბის ჯილდო "Type2” მისი არაჩვეულებრივი კონსტრუქციისთვის, მაგრამ ამ დროისთვის ბუგატი არასრულწლოვანი იყო და ლიცენზია ავტომანქანაზე გადაეცა კომპანიას დე de Dietrich-ს რომელთანაც ბუგატიმ კონტრაქტი გააფორმა. კომპანია თანამშრომლობით უკმაყოფილო იყო, რადგან ბუგატი მცირე დროს უთმობდა მათ და დამოუკიდებლად მუშაობდა ამიტომაც კონტრაქტი გაუქმდა. შემდეგი რამდენიმე წელი ბუგატიმ იმუშაობა ემილ მატისთან ერთად და შექმნა ახალი მანქანის დიზაინი ოთხ ცილინდიარიანი ძრავით . მას მოგვიანებით მატისთანაც პრობლემები შეექმნა და მიხვდა რომ მხოლოდ მარტო თუ იმუშავდება, ყველანაირი კონტრაქტის მიერ შეზღუდული წესების გარეშე და დაიწყო დამოუკიდებად მუშაობა. შემდეგი წლების განმავლობაში ის აქტიურად ხვეწდა მანქანების წარმოების მეთოდს. 
1901 წელი, მილანი მოდელი Type2
1910 წელს ბუგატიმ აიღო სესხი ათი ავტოტმობილისა და ხუთი თვითმმფრინავების ძრავის გამოსაშვებად და საკუთარი ქარხანა გახსნა მოლშაიმში. ამ წლიდანვე დაიწყო ბუგატის ლეგენდარული წარმატებები ავტო რბოლებზე. ბუგატის ავტომობილით გამარჯვებული მძღოლები იყვნენ: ჟან პიერ ვიმილი, რობერტ ბენუა, პიერ ვეირონი
1911 წელს ბუგატის "მოდელი 10” გახდა საფრანგეთის გრან პრის დამსახურებული მეორე ადგილის მფლობელი. იგივე წელს ბუგატიმ ხელშეკრულება გააფორა Peugeot-თან და მათ ერთად გამოუშვეს Bebe peugeot ბუგატის "მოდელი 19”- ის ძრავით, რომელიც დიდი წარმატებით სარგებლობდა. ამის შემდეგ კიდევ რამდენიმე ავტომობილი გამოვიდა იგივე ძრავით.
პირველი მსოფლიო ომის პერიოდში ბუგატი ამერიკისა და საფრანგეთის მთავრობების დაკვეთით აწარმოებდა თვითმფრინავების ძრავებს, რამაც გადაარჩინა კომპანია ფინანსური ზარალისგან და დაგროვილმა კაპიტალმა ხელი შეიუწყო მის შემდგომ განვითარებას, გაიზარდა პროდუქციის რიცხვი და ათასზე მეტი მუშახელი დასაქმდა. 
ბუგატი ყოველთვის აკვირვებდა მომხმარებელს თავისი ავტომობილების სენსაციური დიზაინით. ლეგენდარული "მოდელი 29, 30” იყო პირველი 8 ცილინდრიანი ავტომობილი, რომელსაც უნიკალური, სიგარის ფორმის დიზაინი ჰქონდა. ის პირველად 1922 წლის ACF Grand Prix–ზე გამოსცადეს, მან მეორე ადგილი აიღო. ამის შემდეგ გამოუშვეს მოდელი სახელად: "Tank” რომელმაც რბოლაში მესამე ადგილი მოიპოვა. 1924 წელს ბუგატიმ კვლავ მოახერხა მაყურებლის გაოცება, მან გამოიყვანა შეჯიბრზე ავტომანქანა, იმ პერიოდითვის ტრადიციული დიზაინით მაგრამ ერთი განსხვავებული და ამავდროულად სენსაციური ნიშნით, ავტომობილს ამშვენებდა ეხლა უკვე ასე ცნობილი ალუმინის დისკებანი საბურავები. ეს იყო რვა ცილინრიანი, "მოდელი 35”, როელიც დღესაც კი ერთერ ყველზე წარმატებულ მანქანად ითვლება ისტორიაში, 2.000 მეტი გამარჯვებით.
ბუგატის ოცნება იყო შეექმნა ყველაზე ძვირადღირებული ავტომობილი და 1926 წელს მისი ოცნების ახდენაც შესძლო. მან წარმოადგინა სრულიად ახალი მოდელი, რვა ცილინდრიანი " Royale” რომელიც ავითარებდა 300 კილომეტრს საათში. ის დღევანდელი სტანარტებითაც კი ყველა დროის ძვირადღირებულ ავტომობილად ითვლება. მაგრამ სამწუხაროდ მოდელი შეიქმნა ისტორიის მანძილზე ყველაზე არახელსაყრელ პერიოდში, რადგან მსოფლიო დიდი დეპრესიის წინაშე იდგა. ამ ტიპის მხოლოდ სამი მანქანა გაიყიდა რამაც თითქმის დაანგრია ბუგატის კომოანია. მაგრამ ბუგატიმ ისევ მიიღო შეკვეთა საფრანგეთის მთავრობიდან, ეხლა უკვე ჩქაროსნულ მატარებელზე რამაც კომპანია მეორედ იხსნა ფინანსრური ზარალისგან.
ოცდაათიან წელბში ყველაზე პოპულარული ბუგატის პროდუქციიდან იყო ბუგატის "მოდელი 57”, გაყიდული ნაწარმს რაოდენობა 750 ცალს აღემატებოდა. 
1936 მოლშაიმის ქარხნის მუშები გაიფიცნენ, ისინი უკეთეს პირობებსა და ხელფასის გაზრდას ითხოვდნენ. ეტორე ბუგატი, რომელსაც ყოველთვის განსაკუთრებულად კარგი დამოკიდებულება ჰქონდა თავის მუშახელთან ძლიერ გაკვივებული დარჩა შექმნილი სიტუაციით და დარწმუნებული იყო რომ მასობრივი გაფიცვა ქარხნის გარედან იყო ინსპირირებული. ამ შემთხვევის შემდეგ ის სამუდამოდ გამოეყო სამუშაო კოლექტივს და თითქმის ყოველთვის მათგან დამოუკიდებლად მუშაობდა, ამ დღის შემდეგ ის მეგობრული და კეთილგანწყობილი ატმოსფერო რაც ადრე სუფევდა ქარხანაში სამუდამოდ გაქრა.
1939 წელს "მოდელი 57” G Tank ის გამოცდის დროს გარდაიცვალაბუგატის შვილი ჟან ბუგატი. ამას დართო მეორე მსოფლიო ომიც რამაც ქარხნის მუშაობა თითქმის შეწყვიტა. ომის დამთავრების შემდეგ ეტორე ბუგატის რამდენიმე მცდელობა ჰქონდა ხელახლა აემუშავებინა მოლშაიმის ქარხანა, მაგრამ მას ფინანსური მდგომარეობა არ უწყობდა ხელს.
ტორე ბუგატი გარდაიცვალა 1947 წელს პარიზის საავადმყოფოში. ბოლო ავტომობილი რომლის შექმნაზეც ბუგატი მუშაობდა იყო "მოდელი 73 ". ის წარმოდგინლ იქნა პარიზის ავტო შოუზე 1947 წელს, ბუგატის გარდაცვალებამდე ორი კვირით ადრე. ეტორე ბუგატის ცხოვრების პერიოდში ბუგატის მარკის 7.900 ზე მეტი ავტომობილი გაიყიდა. .
ორმოცდაათიან წლებში მოლშაიმის ქარხანამ გამოუშვა ახალი 
"მოდელი 101” რომელიც ძალიან ჰგავდა "მოდელ 57”-ს. მაგრამ ის არ გამოირჩეოდა არც თანამედროვე დიზაინითა და არც ტექნოლოგიური მიღწევებით, ამიტომ ის სცნეს იმ დროისთვის უკვე მოძველებული სტილის ავტომობილად.
1963 წელს ბუგატის ქარხანა გაიყიდა, ის შეიძინა კომპანიამ Hispano Suiza, ოთხმოციან წლამდე კომოანია თითქმის არ უშვებდა ავტომობილებს ოთხმოციან წლებში კი ბუგატის სახელი კვლავ აღმოცენდა და წარმოადგინა ყველაზე სწრაფი და დახვეწილი ავტომობილი, რომელიც სრულიად განსხვავებული იყო იმ პერიოდში კლასიკური ტიპის ავტომობილებისგან, ამ მოდელს არ გააჩნდა კონკურენტი. ეს იყო Bugatti EB 110. და მისი სპორტული მოდიფიკაცია Bუგატტი Bugatti 110 S. ხოლო 1993 წელს კომპანიამ წარმოადგინა ახალი EB112
1999 წელს მარკა ბუგატი შეისყიდა კონცერნმა VW, პირველი ავტომობილი რომელიც მათ მომხმაებელს წარუდგინეს იყო მინაპლასტუკური EB 118 რომლის დიზაინის ავტორიც ფაბრიციო ჯუჯარო იყო. ამავე წელს ჟენევის ავტო შოუზე შედგა ახალი AUDI-ს მიერ შემუშავებული EB 218.
ბუგატის შემდეგი დიდი ნაბიჯი იყო ბუგატი EB 18/3 CHIRON (ფრანკფურტი 1999 წელი) რომლის სახელიც გამოჩენილ ფრანგ ავტომრბოლელს უკავშირდება. ეს ავტომობილი მნიშვნელოვან სენსაციად იქცა მაქსიამლური სიჩქარით 300 კმ/სთ. ერთი თვის შემდეგ ტოკიოში VW-მა წარმოადგინა ახალი სუპერ მანქანა ბუგატის სახით EB 18/4 Veyron რომლის სახელიც ასევ ბუგატის ავტომრბოლელს უკავშირდება. დიზაინზე იზრუნა VW ის დიზაინ ცემნტრმა, ჰარმუტა ვარკუსის ხელმძღვანელობით. ასევე აღსანიშვანია ის ფაქტიც რომ ბუგატის მარკა დაკავშირებულია საქართველოსთან, რადგან სწორედ ქართული "ციკოლია დიზაინის” მიერ შემუშავებული მოდელი იყო წარმოდგენილი ფრანკფურტის ავტო გამოფენაზე 1997 წელს.
მიუხედავად იმისა რომ ბუგატის რთული ბედი ხვდა წილად და მისი განვითარების ისტორია დაბრკოლებებით იყო აღსავსე, ბუგატის საელი კვლავაც ცოცხალია და ყოველთვის მაღალ ხარისხთან ასოცირდება. ის მსოფლიოში ყველაზე ძვირადღირებული და სწრაფი ავტომობილია რომლის ლეგენდაც მე 19 საუკუნის ბოლოს დაიწყო და დღესაც გრძელდება...

ისტორია„Bentley” - მანქანა, რომელიც წლების განმავლობაში სამეფო კარის წარმომადგენელთათვის იქმნებოდა. მას ძველი ისტორია აქვს, რომელიც ინგლისში ჯერ კიდევ 1919 წლიდან იწყება. ვოლტერ ბენტლიმ თავისი პირველი ავტომანქანა ააწყო. იქამდე თავის ძმასთან ერთად ფრანგულ მანქანებს ჰყიდდა. აქედან გამომდინარე, საკუთარის შექმნის სურვილი ყოველთვის ჰქონდა.
ვოლტერ ბენტლიმ პირველი მანქანა „Bentley Motors-ის” სახელით დაარეგისტრირა და ამავე წელს ლონდონის გამოფენაზე გაიტანა. პირელი მოდელი ტექნოლოგიურად კიდევ ორი წელი იხვეწებოდა. 
ფინანსური სირთულეები კომპანიამ თავისი ისტორიის განმავლობაში მრავლჯერ განიცადა. პირველი დახმარება მას მილიონერმა ვულფ ბარნატომ 1925
Speed-ვერსიის ამოცნობა სულ იოლად შეიძლება ფალშრადიატორის მუქი ბადის, უკანა სპოლერის და გამონაბოლქვის უზარმაზარი მილებით.
გასული საუკუნის 20-იან წლებში Bentley-მარკის ზოგიერთ მოდელს speed-სიტყვა მიემატა დასახელებაში. სიჩქარე - ცოტათი ხმამაღალი ნათქვამია. დღევანდელი გადმოსახედიდან მაქსიმალური 140 და 150 კმ/სთ სიცქარე არაფერს ნიშნავს, მაგრამ იმ დროს ცოტა სერიულ ავტომობილს თუ შეეძლო იგივე მაჩვენებლებით დაკვეხნა. 2007 წელს GT Speed - კუპე მოგვევლინა, რომელიც ყველაზე მძლავრი სერიული ავტომობილი გახდა Bentley-ს ისტორიაში. შემდეგ „სწრაფი ისტორიის" დოზა იგემა სედანმა - Flying Spur. უკვე ახალ წელს კი კაბრიოლეტმა - GTC. მართვის ბლოკის განახლების წყალობით ბიტურბირებული W12 6.0 -ს სიმძლავრემ 48 „ბედაურით" იმატა და გახდა - 600 ცხ.ძ. 
Pirelli PZero-რეზინებში გამოკერილი 20-დიუმიანი დისკებიდან უზარმაზარი სამუხრუჭე დისკები ჩანს: 420 მმ დიამეტრით წინ და 356-ით უკან. ლამის ყველაზე დიდები მსოფლიოში მსუბუქი ავტომობილისათვის. აღნიშნული კარბონოკერამიკული მუხრუჭები 20 კგ-თ მსუბუქია სტანდარტულზე და უკვე ოპციის სახითაცაა ხელმისაწვდომი ჩვეულებრივ GTC-ში. 
ბრუნვის მომენტი 100 ნმ-ით გაიზარდა და უკვე 750 ნმ-ს შეადგენს. ადაპტირებადი 6-საფეხურიანი ZF-ავტომატის წყალობით ავტომობილი 100 კმ/სთ-ს 4.5 წმ-ში კრეფს - 0.3 წმ-ით ნაკლებ დროში ჩვეულებრივ კაბრიოლეტთან შედარებით. მაქსიმალური სიჩქარეც გაიზარდა 20 კმ.სთ-ით და 322 კმ/სთ გახდა. 160 კმ/სთ სიჩქარის გასავითარებლად ახალ ვერსიას 10.6 წმ სჭირდება, მაშინ როცა სტანდარტული მოდიფიკაცია მხოლოდ 11.4 წმ-ში ახერხებდა ამას. 
ამას გარდა, GTC Speed-კაბრიოლეტმა GT Speed-კუპის მსგავსად განახლებული პნევმოპადვესკა მიიღო ალუმინის ბევრი დეტალით. ასევე, მართვის განახლებული სისტემა. 
ჩვეულებრივი GTC-ი სახურავის გარეშე მხოლოდ 306 კმ/სთ-ს აღწევს. დახურული სახურავის პირობებში GTC Speed-ს 314 კმ/სთ სიჩქარის განვითარება შეუძლია. 
მეტსაც გეტყვით, ყველაზე მომთხოვნი მძღოლებისათვის კომპანიის ინჟინრებმა სტაბილიზაციის სისტემასაც მიხედეს და Dynamic-რეჟიმი დაამატეს, რომელიც მაქსიმალურად წელავს ელექტრონიკის ჩართვის დროს. მძღოლს განკარგულებაში კი უკვე 600-ივე „ბედაური" ხვდება. GTC-ს სტანდარტულ ვერსიაში ამ „ნამორნიკის" რეჟიმს Sport Traction-ი ქვია და ბევრად უფრო ადრე იღებს ავტომობილის მართვას თავის თავზე. 
სხვათა შორის, ჩვეულებრივმა კაბრიოლეტმაც მიიღო საჩუქარი: სახე ცოტათი განუახლეს, კორპუსის და ინტერიერის ფერტა გამაც გაუმრავალფეროვნეს, ახალი ამორტიზატორებიც დაუყენეს და მართვის მექანიზმიც გაუუმჯობესეს, რათა გადაადგილება უფრო კომფორტული გამხდარიყო. ბრიტანელები დამატებითი საფასურის გადახდის შემთხვევაში ორივე კაბრიოლეტში ადაპტირებად კრუიზ-კონტროლსაც დააყენებენ. 
გაწყობის ახალი მატერიალების, ქრომისა და ალუმინის გარდა Speed-ვერსიამ 3-მოჭიდებიანი საჭეც მიიღო. ზუსტად ანალოგიური საჭე აქვს GT -მოდიფიკაციებსაც - აჩქარებულ Speed-სა და Flying Spur Speed-ს. 
Bentley -ს ყველაზე მძლავრი და სწრაფი კაბრიოლეტის ფასი $211 216 -დან იწყება. რაც არც თუ ისეთი დიდი ციფრია გერმანული ტექნოლოგიების, ბრიტანული ფუფუნების და ნაციონალობის გარშე მყოფი სიჩქარისათვის. უბრალოდ, GTC-ი $20 ათასით იაფია. შეკვეთების მიღება დაიწყო...

ისტორია1909 წლის დასაწყისში, Horch-Werke-ს პირველი ქარხანასთან უთანხმოების შემდეგ, ავგუსტ ხორხმა(August Horch) სახელი შეუცვალა თავის საავტომობილო ქარხანას და დაარქვა Audi Automobil-Werke. 1910 წლის შუა პერიოდისთვის ბაზარზე გამოვიდა მისი პირველი ავტომობილი, Audi. ეს ავტომობილი იყო აღჭურვილი 2.6 ლიტრიანი ოთხცილინდრიანი ძრავით, სიმძლავრით 22 ცხ.ძ.1920 წელს Audi Automobil-Werke AG-მ წარმოადგინა ახალი სავაჭრო ნიშანი Audi. იმ დროისთვის მოდური საქმიანი სტილის შესაბამისად, ლუსიან ბერნხარდის მორთულმა მოხაზულობა შეიცვალა Audi-ს ემბლემა. Audi Automobil-Werke-ს ლოგოტიპი, აღებული AG-ს მოდელისგან 1920 წელს
ახლა უკვე ახალი ემბლემა(ოქროს ოვალური ასოები ლურჯ ფონზე) ამშვენებდა Audi-ს რადიატორებს. როცა 1965 წელს ომის შემდგომი პირველი Audi გამოვიდა ბაზარზე, მას ჰქონდა ეს სავაჭრო ნიშანი მარჯვენა წინა „ფრთაზე" და ძარის უკანა მხარეს
კომპანია Auto Union GmbH-ის შექმნის შემდგომ, ინგოლშტადტში 1949 წლის სექტემბერში დაიწყო წარმოება მოტოციკლების და ავტომობილების რომელიც განკუთვნილი იყო ბარგის პატარა პარტიების გადასაზიდად. 1950 წლის აგვისტოში დაიწყო წარმოება DKW-სი.
ავგუსტ ხორხი (August Horch) — კომპანია Audi-ს დამფუძნებელი
1961 წლის ბოლომდე DKW-ს მსუბუქი ავტომობილები იწარმოებოდა Rheinmetall-B or sing AG-ს საწარმოო ადგილებში დუსელდორფში.
Audi Torpedo type E 1924 წლის გამოშვება და Audi Imperator 1929 წლის.
1969 წლიდან დღემდე 
მწარმოებლური სერია NSU-ს დაწყებისთანავე 1977 წელს დამატებით საფირმო ლოგოტიპის ხარისხით, იყო შემოსული წითელ-ყავისფერი ოვალი როგორც Audi-ს შრიფტის ნიშანი. 1982 წლიდან საფირმო ოვალმა დაამშვენა ასევე გვერდითი ავტომობილის ”ფრთების” ზედაპირები.
1994 წლის ოქტომბერში Audi-ს ოვალური ლოგოტიპი შეცვლილი იქნა ოთხი რგოლის კომბინაციი და შრიფტული ნიშნით, რომელიც უკვე შესრულებული იყო წითელი ფერით.
1970 წლების დასაწყისში დაიწყო Audi-ს დიდი ექსპორტი ამერიკის შეერთებულ შტატებში. თავიდან ექსპორტი იფარგლებოდა მხოლოდ Audi Super 90-ით (სედანი და უნივერსალი), და ასევე ახალი Audi 100-ით. 1973 წლიდან მათ შეუერთდა Audi 80, რომელიც თავისი ევროპული ვარიანტისგან განსხვავებით, გამოდიოდა უნივერსალის ძარით. მოგვიანებით Audi-მ აშშ-ს ბაზარზე მიიღო საკუთარი განსაზღვრა: Audi 4000 - Audi 80-სთვის, Audi 5000 - Audi 100-სთვის. 1984 წლის Audi 90 განკუთვლინი იყო, მხოლოდ აშშ-ს ბაზრისთვის. ამ მოდელის ანალოგი იყო Audi 80.
ტექნიკა 
ფერდინანდ პიხი (Ferdinand Piech) Audi-ში 
თავისი ახალი დაბადებით Audi-ს მარკა უნდა უმადლოდეს ფერდინანდ პიხ-ს(Ferdinand Piech), ცნობილი ფერდინანდ პორშეს შვილიშვილს. ტალანტურმა კონსტრუქტორმა, პიხმა 1972 წელს უთავა Audi-ს პერსპექტიული გამოგონებების განყოფილებას. სწორედ მან დაიწყო მუშაობა Audi-ს სრულამძრავიანი მსუბუქი ავტომობილების შექმნისათვის.
ამ მანქანებში მანქანის სიძლიერე გზის შემთხვევაში გადაეცემოდა ავტომობილის ორივე მხარეს წინა მხარეს და უკან - პროპორციით 50/50. მოუჭიდებლობის შემთხვევაში წინა ან უკანა თვლების მბრუნავი მომენტი „გადახტებოდა" იმ თვლებისკენ რომელსაც საუკეთესო მოჭიდება ჰქონდა გზასთან. ასეთი სქემა საშუალებას იძლეოდა ბოლომდე გამოეყენებინა ძრავის პოტენციალი.
ცოტა ხნის შემდეგ პიხმა ენთუზიაზმით ხელი მიჰყო Audi-ს ავტომობილების წარმოებაში ალუმინის გამოყენებას. ასეთმა წინდახედულმა ტექნიკურმა ნოვაციებმა მას სახელი მოუტანეს. ისედაც, ფერდინანდ პიხის ტალანდი არ შემოიფარგლებოდა ტექნიკით - არანაკლებ გაბედულ გადაწყვეტილებებს იღებდა იგი მარკეტინგის სფეროში. მაგალითისთვის, პიხმა შესძლო დაერწმუნებინა კოლეგები იმაში , რომ კომპანია Audi-ს ესაჭიროებოდა ბაზარზე პოზიციების შეცვლა. ფერდინანდ პიხმა გააკეთა თავბრუდამხვევი კარიერა Audi -ში: 1988 წელს იგი აირჩიეს Audi AG-ის მართვის წევრად, ხოლო 1993 წელს იგი გახდა Volkswagen AG-ის კონცერნის თავი, რომლის სათავეებშიც იდგა მისი პაპა. პიხი ხელმძღვანელობდა VW-ს 2002 წლამდე.
სისტემა Quattro-ს შექმნა
1980 წლის მარტში Audi-ს სტენდი ჟენევის ავტოსალონზე იქცა ნამდვილ სენსაციად, იმის წყალობით რომ წარმოდგენილი იყო სრულამძრავიანი სპორტული კუპე. პირველად მსუბუქი ავტომობილი წარმოდგენილი იყო წამყვანი თვლების კონცეფციით, რომელიც მანამდე გამოყენებული იყო მხოლოდ სატვირთო ავტომობილებში და ყველგანმავლებში. პირველი თაობის Audi 100 იქცა ყველაზე ძვირ მოდელად და მისცა ბიძგი შემდგომი წინსვლისთვის პრემიუმსეგმენტში. ასეთი მსუბუქი ავტომობილის იდეა წარმოიშვა 1976-77 წლების ზამთარში, როცა ხდებოდა სამხედრო ყველგანმავალ VW Iltis-ის გამოცდა. ამ მანქანის შესანიშნავმა მოქმედებამ თოვლში და ყინულზე, დაბადა იდეა რომ VW Iltis-ს თვლების წაყვანის სისტემა გამოყენებული ყოფილიყო Audi 80-ში. იმავე წელს წარმოებული იყო საკვლევ-კონსტრუქტორული მუშაობები, რომლის რეზულტატიც იყო სპორტული Audi quattro-ს შექმნა.
ყველაწამყვანთვლიანი სისტემის Audi-მ მიიღო სახელწოდება Quattro. ინგოლშტადტში მიხვდნენ, რომ quattro არ არის მხოლოდ ტექნიკური ტერმინი, არამედ დამოუკიდებელი ბრენდია, რომელიც შეიძლება ”ლოკომოტივად” გამოდგეს Audi-ს მარკის განვითარებაში. შემდგომში წარმოებაში ცალკე მიმართულებაც კი შეიქმნა - Quattro GmbH, რომელიც Audi-ს საფირმო სტილის წინ წაწევას ემსახურებოდა: ტანსაცმელი, სუვენირები, აქსესუარები.
1995 წელს Quattro GmbH-მ გაითავისა Audi-ს მოდელების ტუნინგი, ხოლო შემდგომ დაიწყო ავტომობილების სპორტული მოდიფიკაციების წარმოება. დღეს Audi-ს ყველაზე სწრაფი და ექსტრემალური ვერსიები იწყობა Quattro GmbH-ს ქარხანაში.
იმისათვის რომ მსოფლიოსთვის დაენახვებინათ სრულამძრავიანი მანქანების უპირატესობა, Audi-მ დაიწყო რალის მსოფლიო ჩემპიონატში მონაწილეობის მიღება.
Audi quattro-ს სპორტული დებიუტი შედგა 1981 წლის დასაწყისში ავსტრიაში, იანვრის რბოლაში. Audi quattro-ს სრულამძრავიანმა საკიდარმა გადატრიალება მოახდინა მსოფლიო საერთაშორისო რალიში და რბოლებში. 1982 წლის დეკემბერში დაიწყო Audi 80 quattro-ს სერიული წარმოება სრულამძრავობის სისტემით.
Audi Sport Quattro-მ მოახდინა რევოლუცია რალიში, დაამტკიცა რა სრულამძრაობის ეფექტურობა.
თანდათან სისტემა quattro შემოთავაზებულ იქნა Audi-ს სხვა მოდელებზეც. გამარჯვებებმა ამ შეჯიბრში, 1983-1984 წლებში, საშუალება მისცა დაესრულებინათ quattro-ს სისტემის სერიულ ავტომობილებზე დაყენება, რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია. პოტენციურ მომხმარებლებში ჩამოაყალიბეს აზრი Audi-ზე როგორც გამაჯრვებულ მარკაზე. ეს იყო პირველი ნაბიჯი „სახალხო მანქანის" იმიჯისგან გათავისუფლებისკენ.
კარგა ხნის შემდეგ Audi კვლავ შეეჯახა მოდელების ნაკლებობას თავის რიგებში. გერმანელი კონკურენტები კარგა ხანია რაც მომხმარებლებს რამოდენიმე ყველგანმავლებს სთავაზობენ, მაშინ როცა Audi-ს ჰქონდა მხოლოდ კროსოვერი Allroad. ეს პრობლემა კარდინალურად გადაიჭრა 2005 წელს, როცა შუქზე გამოვიდა Q7. გააერთიანა რა Volkswagen Touareg-ის პლატფორმა და A6-ის და A8-ს სედანების ელემენტები, მან მყისვე მოიპოვა პოპულარობა უზრუნველყოფილ მომხმარებლებში: Q7-ს მორცხვი ვერსიები გეგმაში არ ყოფილა. ცოტა დაგვიანების მიუხედავად Audi-მ ერთი თავით გადაუსწრო თავის კონკურენტებს.
Audi-ს სარეკლამო ლოზუნგი, მიძღვნილი Q7-სთვის: „კმარა მორცხვობა: «იგი მოვიდა, რომ წაიღოს თავისი»". ყველგანმავალმა არათუ თავისი წაიღო, არამედ სხვებისაც მიიტაცა.
მაგრამ მძლავრი ჯიპის გამოშვებამ პრობლემა ვერ აღმოფხვრა. ხაზში დარჩა ძალიან საინტერესო თეთრი ლაქა: სპორტქარები, კომპაქტური კროსოვერები, სუპერქარები, მინივენები. რაც აღსანიშნავია, ყველა ეს ვაკანტური ადგილები უახლოეს წლებში შეივსება აბსოლუტურად ახალი მოდელებით.

ლამბორგინი (იტალ. Automobili Lamborghini S.p.A) — იტალიური ფირმა, ძვირადღირებული სპორტული ავტომობილების მწარმოებელი; მდებარეობს მცირე ზომის დასახლებაში სანტ'აგატა ბოლონეზე, ბოლონიასთან. კომპანია დააარსა 1963 წელს ფერუჩიო ლამბორგინიმ როგორც მისი სატრაქტორო ფაბრიკის Lamborghini Trattori S.p.A შვილობილი კომპანია. თავად ლამბორგინი საკუთარ კომპანიას ფლობდა კიდევ 9 წელი. ამჟამად კომპანიას კონცერნი "ფოლკსვაგენი" ფლობს.

პორშე — მანქანების მწარმოებელი გერმანული კომპანია, რომელსაც ფლობენ პორშეებისა და Piëch-ების ოჯახები. კომპანია მდებარეობს გერმანიაში, შტუტგარტის ოლქში. კომპანია დაარსდა 1930 წელს ფერდინანდ პორშეს მიერ(1875-1951). იგი დაიბადა ავსტრო-უნგრეთის ტერიტორიაზე (ახლანდელი ჩეხეთი). მის სახელს 1000-ზე მეტი პატენტი უკავშირდება. 1920 წლიდან აქტიურად თანამშრომლობდა Mercedes-Benz-თან. პორშე ასევე იმითაა ცნობილი, რომ პირველი Volkswagen-ის დიზაინი მან გააკეთა.სექციების სია [დამალვა]
რეპუტაცია 
2006 წლის მაისში პორშეს ყველაზე პრესტიჟული ავტომობილის ტიტული მიენიჭა. მისი ყველაზე პოპულარული მოდელი 911-ია(nine eleven). 911ის ისტორია 1963 წელს იწყება. მას შემდეგ ეს მოდელი მნიშვნელოვნად დაიხვეწა & ახლა უკვე შევხვდებით 4-წამყვანთვლიან, ტურბო, ტურბო S, targa და სხვადასხვა ვერსიებს. ასევე პოპულარული მოდელია SUV ტიპის 5 ადგილიანი Cayenne, (V8) რომელიც 2002 წლიდან გამოდის. Cayman 2-ადგილიანი სფორთ-ქარია, რომელიც 2006 წლიდან გამოდის 2.7 და 3.4 ლიტრიანი ძრავებით. 2004 წლიდან გამოდიოდა Carrera GT (Leipzig, Germany) 6 სიჩქარიანი მექანიკა 5.7 liter DOHC V10. პორშე 2ჯერ დაჯილდოვდა როგორც საუკეთესო ავტო-მარკა. კომპანიას ახასიათებს მკვეთრი მარკეტინგული ცვლილებები და ამასთანავე ფინანსური სტაბილურობა. მიუხედავად იმისა, რომ სხვა გერმანულმა კომპანიებმა დასავლეთ-ევროპაშიც დაიწყეს წარმოება, პორშეს ქარხანა ისევ შტუტგარტში დარჩა (მხოლოდ Cayenne მზადდება, სხვა ქალაქში-ლაიფციგში). კომპანია ბოლო დროს საკმაოდ წარმატებულია, პორშე მუდმივ კონსულტაციებს უწევს სხვა ისეთ ავტო ბრენდებს, როგორებიცაა Audi, Studebaker, SEAT, Daewoo, Subaru დაYugo.
კონკურენტები 
ტრადიციულად პორშეს მთავარი მეტოქე ფერარია. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ექსპერტი მათ მსგავსებაზე საუბრობს, პორშესა და ფერარის ფასებს შორის მკვეთრი სხვაობაა. დანარჩენი კონკურენტები ფერარისგან განსხვავებით გერმანული წარმოშობის არიან. (მაგალითად ბოქსთერს ხშირად ადარებენ bmw z4 და Mercedes-Benz SLK-ს.
ისტორია 
კომპანია შექმნის შემდგომ წლებში არ იყო ორიენტირებული ავტომობილის აწყობაზე. პირველი ავტომობილი მან შექმნა Volkswagen-ისთვის, ეს იყო Volkswagen Beetle. რაც შეეხება პირველ პორშეს, პორშე 64-ს, იგი 1939 წელს შეიქმნა, Beetle-ზე დაყრდნობით. II მსოფლიო ომის დროს პორშე ამზადებდა საბრძოლო ტექნიკას, მან შექმნა რამოდენიმე ტანკიც. 1945 წელს ფერდინანდ პორშე დააპატიმრეს, მან პატიმრობაში ორი წელი გაატარა. სწორედ მისი პატიმრობის პერიოდში შეიქმნა პორშე 356 მისი შვილის, ფერი პორშეს მიერ. 1948 წელს 8 ივნისს ფერი პორშემ ამ ავტომობილის გაყიდვის ლიცენზია აიღო. 1951 წლის 30 იანვარს ფერდინანდ პორშე გარდაიცვალა (დამბლით). თავდაპირველად 356-ს ჰქონდა Volkswagen-ის ძრავი, სამუხრუჭე სისტემა და სიჩქარის კოლოფი. შემდეგ ეს ყველაფერი პორშემ საკუთარით ჩაანაცვლა. დიზაინზე მუშაობდა Erwin Komenda 1963 წელს პორშემ მუშაობა დაიწყო ლეგენდარულ მოდელზე 911-ზე. ეს იყო უდიდესი გარდატეხა პორშეს ისტორიაში 911 იყო 6 ცილინდრიანი სფორთ-ქარი ბოქსერის ძრავით. მას თავდაპირველად 901 ერქვა და რადგან ეს პეჟოს ხელწერა იყო(x0x), ჩანაცვლდა 911-ით. პირველად წარადგინეს ფრანკფურტის საერთაშორისო ავტო-შოუზე. პორშე მალევე გახდა 60იანი წლების სიმბოლო, რომელიც მომდევნო წლებშიც არ კარგავდა აქტუალურობას & ახლა არა მხოლოდ კონკრეტულად საიმედოობის, სისწრაფის, ფერFომანსისა და ხარისხის, არამედ სრულყოფილი ავტომობილის ერთ-ერთი სიმბოლოა. 911 ძალიან წარმატებული მანქანა აღმოჩნდა რბოლაშიც.
70-იანი წლების დასაწყისში პორშემ გარკვეული ცვლილებები შეიტანა ავტომობილში. ძრავის მოცულობა გაიზარდა 2.2 ლიტრამდე. 911S-ს უკვე 200 ცხენის ძალა ჰქონდა. ძრავის ზომასთან ერთად ცვლილებები იყო ცილინდრებსა და სარქველებშიც( მიმართული უკეთესი ვენტილაციისკენ) ამ ძრავის წარმატებულობამ განაპირობა კიდევ ერთი, უმნიშვნელო ცვლილება ძრავში. პორშემ შექმნა "2.4"-იანი ძრავი (რეალურად 2,341cc) შესაბამისად გაიზარდა ცხენის ძალებიც: 911T-157 hp; 911E -185hp; 911S - 210 hp.
პორშეს მუზეუმი 
პირველი მუზეუმი პორშემ ქარხნის ტერიტორიაზე გახსნა, სადაც ექსპონანტები მუდმივად იცვლებოდა. 2005 წელს კომპანიამ პორშეს მოედანზე ახალი პორშეს მუზეუმის აშენება დაიწყო, რომელიც 2009 წლის 31 იანვარს გაიხსნა.

სააქციო საზოგადოება ფოლკსვაგენი (Volkswagen Aktiengesellschaft) მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი და ევროპის უდიდესი ავტომწარმოებელია, სათაო ოფისით ვოლფსბურგში , ქვემო საქსონია (Wolfsburg, Niedersachsen). ევროპაში ყოველი მეხუთე მსუბუქი ავტომობილი ფოლკსვაგენია. ფოლკსვაგენის გარდა კონცერნს ეკუთვნის აუდი (Audi), ბენტლი (Bentley), ბუგატი (Bugatti), ლამბორგინი (Lamborghini), სეატი (Seat), შკოდა (Škoda).

ფირმა დაარსდა 1937 წელს ადოლფ ჰიტლერის პირდაპირი დავალებით. ის კონსტრუქტორებისგან ითხოვდა გერმანული ოჯახისათვის იაფი სახალხო მანქანის (გერმანულად Volkswagen) შექმნას. 1939 წელს ქარხანა უკვე მზად იყო, მაგრამ მეორე მსოფლიო ომის გამო ის სამხედრო წარმოებაზე ისე გადაერთო, რომ ავტომობილების წარმოება არც დაუწყია. მხოლოდ 1946 წელს გამოუშვეს პირველი ”ხოჭო”– „Käfer" , 1955 წელს კი მემილიონე მანქანის გამოშვება იზეიმეს. 1960 წელს შპს ფოლკსვაგენი სააქციო საზოგადოებად გადაკეთდა და აქციები გაიყიდა. 1964 წელს ფირმამ დაიმლერ–ბენცისგან (Daimler-Benz) აუდის (Audi) ქარხანა შეიძინა. 1972 წელს ფოლკსვაგენმა 15.007.034 ”ხოჭოს” გამოშვებით მოხსნა ფორდ ტ (Ford T)–ს რეკორდი. 1973 წელს ფოლკსვაგენმა პირველი ”პასატი” გამოუშვა, 1974 წელს კი – ”გოლფ I” (Golf I). 1975 წელს გამოუშვეს პირველი თაობის ”პოლო”, ხოლო 1978 წლიდან ჯეტა I (Jetta I). 1980 წელს გერმანიაში ”ხოჭოს” გამოშვება დასრულდა, მაგრამ მექსიკის ქარხანაში მისი წარმოება კიდევ დიდხანს გაგრძელდა. 1981 წელს გამოვიდა მეოცმილიონე ”ხოჭო” (ბოლო ეგზემპლარი კი 2003 წლის 30 ივლისს გამოუშვეს და ის იყო 21.529.464–ე ”ხოჭო” , რაც ერთი მოდელისთვის მსოფლიო რეკორდია). 1981 წელს მეორე თაობის ”პოლო” გამოუშვეს ბაზარზე. 2007 წელს ააწყეს 25 მემილიონე ”გოლფი”.

catalog კატალოგი

BMW-ს კომპანიის დაარსების ოფიციალურ დღედ 1917 წლის 21 ივლისი ითვლება, თუმცა BMW-ს ისტორია რამდენიმე წლით ადრე დაიწყო. 1913 წელს მიუნხენში ორი პატარა ფირმა გამოჩნდა, რომლებსაც სათავეში კარლ რაპი და გუსტავ ოტო (ნიკოლაუს ოტოს შვილი, იმ ადამიანის, რომელმაც შიდა წვის ძრავა შექმნა) ედგნენ. პირველი მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ ორივე ფირმა იძულებული გახდა გაერთიანებულიყო, რათა თვითმფრინავის ძრავები შეექმნათ. 1916 წელს კომპანია ხალი სახელი - ”ბაიერიშე მოტორენ ვერკე” ეწოდა. 1917 წელს BMW-ს ემბლემაც დამუშავდა. რომელიც მოტრიალე პროპელერის სიმბოლოს წარმოადგენს. იმავე წელს კომპანიის მთავარმა ინჟინერმა მაკს ფრიცმა ექვს ცილინდრიანი საავიაციო ძრავი - ”ტურ 3ა” შექმნა, შემდეგ კო ”მოტორ 4”, რომლითაც 1919 წელს ფრანც დიმერმა მსოფლიო რეკორდი დაამყარა სიმაღლეზე ფრენაში, იგი ცაში 9 670 მეტრზე ავიდა.

მაკს ფრიცმა კიდევ ერთხელ გამოიჩინა გამჭრიახობა, როდესაც ვერსალის ხელშეკრულებით საავიაციო ძრავების გამოშვება აკრძალეს, BMW გაკოტრების საფრთხის წინაშე დადგა, მაგრამ მაკსმა დაიწყო მოტოციკლების წარმოება. მან გამოუშვა ”R 32”, რომელიც 1923 წელს დაყენებულ იქნა სერიულ წარმოებაზე და მალევე მოიპოვა პოპულარობა. ხუთი წლის შემდეგ კომპანიამ აიზენახში პატარა ავტომობილების მწარმოებელ Dixi-ს ქარხანა შეიძინა. ხელშეკრულებით ქარხანა უშვებდა ავტომობილებს ”ოსტინ დიქსის” მარკით. ახალი დიქსი დიდი მოთხოვნილებით სარგებლობდა, ამიტომ BMW დიდი ხანი არ ხსნიდა ამ მოდელს წარმოებიდან.

1932 წელს კომპანიამ საკუთარი ავტომობილი გამოუშვა. ეს იყო მოდელი 3210, რომლის ძრავაც ორიგინალურად იყო შემუშავებული. მისი სიმძლავრე 20 ცხენის ძალა იყო, ხოლო სიჩქარე 80კმ/სთ. პირველად BMW 303-ს დაუმონტაჟდა გამოზნექილი ლითონის ბადე რადიატორის წინ (ამ ელემენტით BMW დღესაც იწონებს თავს) და ამ მოდელის სიჩქარე იყო 90კმ/სთ. სპორტული ავტომობილების რამდენიმო მოდელის გამოშვების შემდეგ BMW-ს ხელმძღვანელობამ გადაწყვიტა მაღალი კლასის ავტომობილების წარმოებაც. კონსტრუქტორებმა დასახულ მიზანს მალე მიაღწიეს და გამოუშვეს BMW 326, რომელიც Mercedes-Benz-საც კი უწევდა კონკურენციას. დიდი მოთხოვნილების გამო ეს მოდელი 16 000 ცალი აიწყო.

1936 წლისათვის კომპანიამ წარმოადგინა პირველი ღირებული სპორტული ავტომობილი - ორადგილიანი როდსტერი 328. ეს ავტომობილი სპეციალურად შეიქმნა იმ დროს მეტად პოპულარულ რბოლა Mille Miglia-ში (მილე მილია, ათასი მილის რბოლა) მონაწილეობისთვის. BMW 328-მ თავისი ”მოვალეობა” 1940 წელს შეასრულა, როცა ამ მოდელმა ათასმილიანი მანძილი რეკორდულ დროში დაფარა (166,7 კმ/სთ) ავტოწარმოების განვითარებასთან ერთად ვითარდებოდა მოტოციკლებიც. 1937 წელს ერნსტ ჰენემ BMW-ს მოტოციკლით მსოფლიო რეკორდი მოხსნა, როდესაც 279,5 კმ/სთ სიჩქარე განავითარა.

მეორე მსოფლიო ომში გერმანიის დამარცხების შემდეგ BMW-ს რამდენიმე ქარხანა დაზარალდა და იგი გაკოტრების წინაშე დადგა, ამიტომ BMW კვლავ მოტოციკლების წარმოებაზე გადავიდა.

1951 წლიდან დაიწყო BMW-ს ახალი მოდელის წარმოება. BMW 501 თავისი კლასის მოდელებისგან კომფორტულობით გამოირჩეოდა, თუმცა საკმაოდ მძიმე იყო და მის ძრავს ამხელა მასის ტარება უჭირდა. სამი წლის შემდეგ კონსტრუქტორებმა რვაცილინდრიანი ძრავი შექმნეს, რომელიც კარგად მოერგო 501-ს. ავტომობილი 160 კმ/სთ-ს ანვითარებდა.

1955 წლისათვის კომპანიამ საკმაო უცნაური მოდელი - ი ე ს ტ ა შექმნა. მას მხოლოდ ერთი კარი ჰქონდა, ძრავი კი 13 ცხენისძალიანი იყო და მხოლოდ 80 კმ/სთ-ს ანვითარებდა, მაგრამ სიიაფის გამო საზოგადოებაში დიდი ინტერესი გამოიწვია. მოგვიანებით BMW-მ ძვირადღირებული სპორტული მოდელები - 503 და 507 შექმნა. ავტომობილებს გარკვეული ხარვეზები აღმოაჩნდა. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ დაზარალებული ფირმა ფეხზე ნორმალურად არ იყო დამდგარი და ფინანსურ კრიზისს განიცდიდა. ამ ინფორმაციის გაჟონვის შემდეგ დაიმლერ ბენცმა BMW-ს აქციების ყიდვა მოინდომა, მაგრამ კომპანიამ სხვის დაუხმარებლად ფულის მოგროვება და ახალი მოდელის შექმნა განიზრახა. 1961 წელს შეიქმნა ახალი იაფფასიანი კომფორტული სედანი 1,5 ლიტრიანი ძრავით. ფასმა და კომფორტმა თავისი გაიტანა და კომპანიამ ერთბაშად 20 000 ცალის შეკვეთა მიიღო. ასე დაიწყო BMW-ს მორიგი აღმავლობა.

1966 წელს კომპანიამ ახალი BMW 2000 წარადგინა. უნდა ითქვას, რომ ამ მოდელმა საფუძველი ჩაუყარა მესამე სერიი BMW-ების გამოშვებას. მალე შეიქმნა მეხუთე სერიის BMW. 70-იანი წლების ბოლოს კი ზედიზედ იქმნება მეექვსე და მეშვიდე სერიის ავტომობილებიც.

BMW-3-ის სედანების მეოთხე თაობას საქარხნო ინდექსით E30 აწარმოებდნენ 1982 წლის ნოემბრიდან 1991 წლის ბოლომდე (ლაპარაკია BMW ”ხულიგანკაზე”). ამ მოდელში და საერთოდ BMW-ში მაქსიმალური კომფორტი აქვთ მძღოლს და მის გვერდით მჯდომ მგზავრს, BMW-ს ხელსაწყოთა პანელის გაფორმება კი მრავალი წლის მანძილზე ბევრი მწარმოებლისთვის ეტალონად ითვლებოდა.